Piedo-bindado

Piedo-bindado (pied-bindado) estis kripliga metodo en Ĉinio, per kiu oni bindis piedojn de la virinoj, por ke ili konvenu al imagita belec-idealo. Tio okazis per forta subenklinigo de la pieda dorso, ofte per rompo de la ostoj. Ĉi tiun procedon oni faris dum la knabinaĝo kiam la piedoj estis ankoraŭ molaj, antaŭ ol ili plenkreskis. Tiun kripligitan piedon oni nomis lotuspiedo aŭ lilipiedo kaj oni celis atingi pli malgrandan piedon (fakte plandoparton). La virinoj fakte devis preskaŭ ungofingre iri, tiel ili apenaŭ povis forlasi la domon. Tiu kripligo preskaŭ neniam okazis inter la kamparanoj, kie la virinoj devis labori sur la kampo.